Έναν ακόμη πανέμορφο τόπο, βγαλμένο σαν από άλλη εποχή, κρύβει ανάμεσα στις βουνοκορφές του ο Όλυμπος. Ο παλιός οικισμός στις παρυφές του μυθικού βουνού, η Παλαιά Βροντού, ξεχωρίζει στα βόρεια του Δήμου Δίου – Ολύμπου, με τα ερείπια των πετρόκτιστων σπιτιών και το διατηρημένο μνημείο της, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, να δεσπόζει ως μοναδικό κυρίαρχο σημείο του χώρου.
Το χωριό ονομάσθηκε Βροντού περίπου το 18ο αιώνα, εξαιτίας της βροντής που κάνει το νερό του ρέματος της Αγίας Τριάδας, κατά το πέρασμά του από το χωριό. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ονομάσθηκε έτσι από τον θόρυβο και τον βρόντο που κάνουν οι βράχοι, οι οποίοι πέφτουν κατά διαστήματα μέσα στο βαθύ ρέμα και μοιάζουν με τους θορύβους των κεραυνών.
Τον Οκτώβριο του 1946, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την παλιά Βροντού και να φιλοξενηθούν σε γειτονικά χωριά όπως Καρίτσα, Νέα Έφεσο, Κονταριώτισσα, Κορινό και Κατερίνη. Λίγα χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκαν οριστικά στο σημερινό χωριό, τη Βροντού.
Σήμερα ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού αναβίωσε το έθιμο του τραπεζιού της αγάπης σε ανάμνηση της αποχώρησης των κατοίκων από το χωριό, δήλωσε στην ΕΡΤ3 ο κάτοικος Γιώργος Σπανός.
Ρεπορτάζ Β. Μητρούσιας
