Πόλεμος και τεχνητή νοημοσύνη. Η αμυντική βιομηχανία έχει μια στιγμή. Καθώς ο κόσμος γίνεται πιο επικίνδυνος, με τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, τις συγκρούσεις στη Γάζα και πέρα από αυτήν και το σκηνικό του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων, οι αμυντικοί προϋπολογισμοί σε όλο τον κόσμο αυξάνονται, σημειώνει ο αρθογράφος των FT, Eric Schmidt.
Οι ακριβείς αριθμοί είναι δύσκολο να διακριθούν, αλλά οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες έχουν αυξηθεί κατά 34% τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι πέντε κύριοι αμυντικοί εργολάβοι των ΗΠΑ έχουν λάβει όλοι σημαντικές νέες παραγγελίες.
Η επανάσταση της AI
Αυτή η αμυντική έκρηξη συμπίπτει με μια άλλη τεχνολογική επανάσταση που εκτυλίσσεται γύρω μας: Την τεχνητή νοημοσύνη. Καθώς οι αυξημένοι αμυντικοί προϋπολογισμοί ανταποκρίνονται στην επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων για τις προμήθειες θα πρέπει να προτιμούν οπλικά συστήματα που είναι οικονομικά προσιτά, αξιόπιστα και άφθονα. Ως αποτέλεσμα, έρχονται πολλές περισσότερες ευκαιρίες για νεοσύστατες επιχειρήσεις και αμυντικούς μονόκερους.
Επενδύoυμε σε τέτοιες νεοσύστατες επιχειρήσεις επειδή χρειαζόμαστε νέες δυνατότητες για να ανταγωνιστούμε σε αυτόν τον μεταβαλλόμενο κόσμο. Ενώ υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ του αμερικανικού και του ουκρανικού στρατού, υπάρχουν ορισμένα σημαντικά διδάγματα που πρέπει να αντληθούν από τη σύγκρουση της χώρας με τη Ρωσία. Εδώ είναι τρία που θα πρέπει να βοηθήσουν στην καθοδήγηση του στρατού, των υπευθύνων μας για την άμυνα και των ειδικών προμηθειών μας καθώς πλοηγούμαστε στο μέλλον.
«Στον πόλεμο με τον στρατό που έχετε»
Πρώτον, «πηγαίνετε σε πόλεμο με τον στρατό που έχετε, όχι αυτόν που θέλετε». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό η αύξηση των αμυντικών δαπανών και η αντικατάσταση των όπλων που αποστέλλονται στην Ουκρανία να μην ξαναγεμίσουν απλώς τα αποθέματα των ΗΠΑ, αλλά να τα επανεξοπλίσουν και την αμυντική βιομηχανία που τα προμηθεύει.
Ενώ τα περιθώρια σε ακριβά «εξαιρετικά» συστήματα και συντήρηση θα επιτρέψουν στους κύριους εργολάβους άμυνας να αγοράσουν εκ νέου αποθέματα, περισσότερα χρήματα θα πρέπει να πάνε στην έρευνα και την ανάπτυξη. Αυτό θα μπορούσε να μας επιτρέψει μια μέρα να συμπληρώσουμε, αν όχι να αντικαταστήσουμε, τα μαχητικά F-35 και τον εξοπλισμό γύρω από αυτά – συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού και του προσωπικού εδάφους – με αυτόνομες μονάδες drone μεγάλης εμβέλειας. Τουλάχιστον, τα κέρδη θα μπορούσαν να διατεθούν για την απόκτηση νέων εταιρειών, ενισχύοντας τη δομή κινήτρων για τις αμυντικές νεοσύστατες επιχειρήσεις που χτίζουν ένα διαφορετικό μέλλον των αμερικανικών όπλων.
Αποτελεσματικά συστήματα
Ένα δεύτερο μάθημα είναι ότι χρειαζόμαστε συστήματα που μπορούν να επικοινωνούν αποτελεσματικά ακόμη και σε δύσκολα περιβάλλοντα, ιδιαίτερα εκείνα που είναι κορεσμένα με ηλεκτρονικό πόλεμο. Ένα σαφές μάθημα από το ουκρανικό μέτωπο ήταν η πρόκληση της λειτουργίας εν μέσω άρνησης GPS και πλαστογράφησης, ενώ στόχευε εχθρικές δυνάμεις 100 χιλιόμετρα ή περισσότερο μακριά.
Σε τέτοια σενάρια, τα παραδοσιακά ηλεκτρονικά συστήματα πλοήγησης μπορούν να τεθούν σε κίνδυνο, αφήνοντας τις αποστολές ημιτελείς και τις δυνάμεις ευάλωτες. Χρειαζόμαστε όπλα και συστήματα που μπορούν να λειτουργήσουν αξιόπιστα ακόμη και όταν οι συμβατικές μέθοδοι αποτυγχάνουν, συμπεριλαμβανομένων εναλλακτικών λύσεων GPS όπως η κβαντική πλοήγηση και η οπτική οδομετρία. Αυτές οι τεχνολογίες δεν αφορούν μόνο την επιβίωση σε ένα αμφισβητούμενο περιβάλλον, αλλά τη διασφάλιση ότι έχουμε ένα πλεονέκτημα πληροφοριών έναντι των αντιπάλων μας στις πιο κρίσιμες στιγμές.
Πρέπει να προετοιμαστούμε για να προμηθευτούμε ό,τι χρειαζόμαστε για να πολεμήσουμε όποτε και οπουδήποτε, το οποίο σε αυτή τη νέα εποχή πιθανότατα θα είναι στο εξωτερικό σε μέρη γεμάτα ηλεκτρονικό πόλεμο.
Τεχνητή νοημοσύνη: Η αναλογία κόστους – ικανότητας
Το τελευταίο μάθημα είναι ο αντίκτυπος του ασύμμετρου πολέμου στη δημιουργία ανισοτήτων στην αναλογία κόστους-ικανότητας, η οποία επιτείνεται μόνο όσο περισσότερο διαρκεί μια σύγκρουση. Όπως είδαμε στην Ουκρανία, δεν είναι βιώσιμο να εκτοξεύεται ένας πύραυλος patriot αξίας 4 εκατομμυρίων δολαρίων για να αναχαιτιστεί ένα drone Shahed αξίας 50.000 δολαρίων. Το κανονικό παράδειγμα στις ΗΠΑ είναι ο φόβος ότι μερικοί κινεζικοί βαλλιστικοί πύραυλοι DF-21 ή DF-26 ύψους 10-20 εκατομμυρίων δολαρίων θα μπορούσαν να καταστρέψουν ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο, τον εξοπλισμό του και το πλήρωμά του με 6.000 μέλη – όλα για λιγότερο από το 1% της τιμής των 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων του αεροπλανοφόρου.
Για να καταπολεμήσουμε αυτούς τους φόβους, χρειαζόμαστε φθηνότερες, πιο πολυάριθμες εναλλακτικές λύσεις που εκμεταλλεύονται το διασυνδεδεμένο και ευκίνητο λογισμικό. Αλλά αυτό θα απαιτήσει μεταρρύθμιση των προμηθειών που κινείται πέρα από τις συμβάσεις καλύτερης τιμής και την εξάρτηση από την πορεία. Αντίθετα, χρειαζόμαστε πιο εξελιγμένες προσεγγίσεις αγορών που σταθμίζουν το συνολικό κόστος και την ανθεκτικότητα της αλυσίδας εφοδιασμού με άλλους παράγοντες όπως η απόδοση και η προσαρμοστικότητα.
«Να εφεύρουμε, να προσαρμόζουμε και να υιοθετούμε τα όπλα της ΑΙ»
Πρέπει να σκεφτούμε στρατηγικά τους στόχους που στοχεύουμε και τον καλύτερο τρόπο επίτευξής τους – όχι απλώς πώς τους επιτύχαμε στο παρελθόν με τα υπάρχοντα οπλικά συστήματα. Μπορεί να έχουμε πολλά άρματα μάχης Abrams, αλλά δεν είναι όλα τα προβλήματα καρφιά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η καινοτομία είναι τόσο σημαντική. Δεν μπορούμε να χάσουμε αυτήν την ευκαιρία αγοράζοντας απλώς τα ίδια όπλα με τα οποία πολεμήσαμε στους προηγούμενους πολέμους μας. Η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης απαιτεί να εφεύρουμε, να προσαρμόζουμε και να υιοθετούμε τα όπλα της τεχνητής νοημοσύνης.
Ο συγγραφέας είναι πρώην διευθύνων σύμβουλος της Google, πρόεδρος του Special Competitive Studies Project και ιδρυτικός εταίρος της Innovation Endeavors.
Πηγή: ΟΤ
