Σχεδόν ένα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, σε μια «συνέντευξη ποταμό», η Μαρία Καρυστιανού, σημειώνει πως «η Δικαιοσύνη συνεχίζει να κινείται με αργούς ρυθμούς» και «πλέον οι κινήσεις της δεν μας εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη».
Έχοντας γίνει η φωνή των 57 θυμάτων, των 180 τραυματιών και μιας κοινωνίας που ζούσε σε μία… πλάνη σχετικά με το τι πραγματικά συνέβαινε στον Ελληνικό Σιδηρόδρομο έχει βάλει ως στόχο ζωής «να μπουν οι υπεύθυνοι στη φυλακή και να τιμωρηθούν για όλη την αδιαφορία και την απερισκεψία τους».
«Έχουμε δύο ανθρώπους στη φυλακή, ένα μπάζωμα για το οποίο δεν ξέρουμε τίποτα και δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες και κάποιες ανακρίσεις, αλλά τίποτα ουσιώδες»
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην έντυπη έκδοση της larissanet, όπως συνηθίζει, δεν μάσησε τα λόγια της επιμένοντας πως επιχειρείται συγκάλυψη. «Ένα χρόνο μετά το μόνο που μπορώ να πω είναι πως δεν υπάρχει σημαντική βελτίωση πέρα από αυτά που συνέβησαν την πρώτη εβδομάδα. Έχουμε δύο ανθρώπους στη φυλακή, ένα μπάζωμα για το οποίο δεν ξέρουμε τίποτα και δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες και κάποιες ανακρίσεις, αλλά τίποτα ουσιώδες. Ένα χρόνο μετά είμαστε στο ίδιο σημείο…», σημειώνει.
«Φωνάζουμε, απαιτούμε και διεκδικούμε»
Η πρόεδρος του Συλλόγου των Θυμάτων των Τεμπών ζητά «να δοθεί μία προτεραιότητα και μία σοβαρότητα στο έγκλημα των Τεμπών»και κρίνει πως χρειάζονται «περισσότεροι ανακριτές για να κινηθεί η διαδικασία».
Η γυναίκα που συγκλόνισε με την ομιλία της στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου αναφέρει πως το «το μόνο που έχουμε εμείς από την Ελληνική Δικαιοσύνη είναι τις δύο με τρεις ενημερώσεις από τον Άρειο Πάγο, ότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Μας αναφέρουν ότι δεν υπάρχουν μεγάλου μεγέθους υπολείμματα ανθρώπων, άρα… δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε, ενώ ενδιάμεσα μας δίνουν και συμβουλές ψυχολογικής φύσεως» και τονίζει με αποφασιστικότητα «δεν μπορούν να μας παραπλανήσουν όμως στο βαθμό που θέλουνε. Ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει, φωνάζουμε, απαιτούμε και διεκδικούμε. Ελπίζουμε πως έστω και με τις πιέσεις μας τα πράγματα κάποια στιγμή θα πάρουν και την πορεία που πρέπει στο δικαστικό κομμάτι».
«Μέχρι τέλους…»
Η ταλαιπωρία μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά αυτό δεν μοιάζει ικανό να την αποτρέψει να συνεχίσει μέχρι να έρθει η δικαίωση για το παιδί της, αλλά και για τους υπόλοιπους επιβάτες που έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν.
«Θα το τραβήξω μέχρι τέλους και θα κερδίσω, αυτό το θεωρώ δεδομένο. Δεν θα αφήσω αυτό που συνέβη και θα συνεχίσω να κυνηγάω την υπόθεση», εξηγεί σημειώνοντας πως στο δρόμο της εμφανίζονται οι άνθρωποι και ελάχιστες πληροφορίες για να συνεχίσει».
«Πρέπει να διεκδικούμε το δίκιο μας, δεν έχει σημασία αν οι συγκυρίες είναι αντίθετες. Θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά σίγουρα θα δικαιωθούμε», προσθέτει η ίδια.
«Σίγουρα δεν θα μείνουμε βουβοί, άλαλοι και ήσυχοι»
Λίγες μέρες πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από αυτή τη «μαύρη επέτειο» για τη χώρα η ίδια με πόνο, οργή και μοναδικό στόχο «να μπουν οι υπεύθυνοι στη φυλακή και να τιμωρηθούν για όλη την αδιαφορία και την απερισκεψία τους», σημειώνει που πλέον στη ζωή της ψάχνει να βρει δικαίωση για την κόρη της και τα υπόλοιπα θύματα που ήταν πάνω στο τρένο.
«Η ζωή μου είναι αφιερωμένη μόνο σε αυτό και το κάνω με τέτοιο τρόπο που θαρρείς πως έχω πάρει μία μεγάλη ανάσα και τρέχω και η επόμενη ανάσα θα είναι όταν έρθει η δικαίωση. Είναι πόνος, οργή και θυμός, αλλά θα τους δικαιώσουμε. Δεν μας έχει μείνει κάτι άλλο. Σίγουρα δεν θα μείνουμε βουβοί, άλαλοι και ήσυχοι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο» προσθέτει μεταξύ άλλων, εξηγώντας πως μέσα στη μέρα της εστιάζει σ΄αυτό το στόχο.
