Καλεσμένη στο «The 2Night Show» ήταν η Κατερίνα Κακοσαίου, η οποία είναι το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά του Γιάννη Πλούταρχου και τα τελευταία χρόνια έχει αποφασίσει να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα της στο τραγούδι.
Η Κατερίνα Κακοσαίου μίλησε για τη σχέση με τα αδέλφια της αλλά και το πως είναι να μεγαλώνεις ως το παιδί του Γιάννη Πλούταρχου.
«Πολλές φορές με προσερνάνε και πηγαίνουν στην αδελφή μου Ελεονώρα να βγάλουν φωτογραφία γιατί μας μπερδεύουν. Είναι 8 χρόνια μικρότερή μου. Όλα τα αδέλφια τραγουδάμε, κάποια στιγμή τους έβαλα μέσα στο στούντιο και γράψαμε όλοι μαζί ένα τραγούδι… Η μητέρα μου τραγούδαγε κανονικά σε μαγαζιά, αλλά το άφησε για να μεγαλώσει εμάς, φυσικά με τη βοήθεια της γιαγιάς μας. Η Ελεονώρα, έχει βγάλει μια σχολή dj οπότε ίσως πάει προς τη μουσική τεχνολογία. Η Παναγιώτα δε δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρόλο που έχει ωραία φωνή. Ο Κωστής, ο μικρότερος -είναι 13 σήμερα – έχει την πιο ωραία φωνή, τώρα τελευταία ασχολείται με την τραπ, αλλά έχει πολλή ωραία φωνή, από πολύ μικρός μελέταγε Καζαντζίδη», είπε αρχικά η Κατερίνα Κακοσαίου μιλώντας για τα αδέλφια της.
Στη συνέχεια, η Κατερίνα Κακοσαίου, θυμήθηκε και τη πρώτη φορά που ανέβηκε στη σκηνή.
«Την πρώτη φορά που ανέβηκα σε σκηνή, ήταν όταν σπούδαζα στην Κύπρο, ήμουν 20. Ήμουν μόνη μου και οριακά ήμουν πλάτη στον κόσμο και κοίταγα τους μουσικούς από τη ντροπή μου… Ήταν απαίσιο, δε θέλω να ξέρω τι άκουσε ο κόσμος. Ήταν πολύ λάθος. Πήρα τον μπαμπά μου τηλέφωνο κλαίγοντας, μου είπε να του στείλω βίντεο, το κοίταζε και έλεγε, “όχι, δεν είναι αυτό το παιδί μου”» είπε η Κατερίνα Κακοσαίου.
Όσο για τον αδελφό της, Γιώργο Κακοσαίο, η Κατερίνα αποκάλυψε: «Το ότι είμαι η κόρη του Γιάννη Πλούταρχου δε με επηρέασε. Οι καθηγητές μου δε με συμπαθούσαν πολύ, οριακά τσακωνόμουν μαζί του. Σε αντίθεση με τον Γιώργο, που δεν ήταν καλός μαθητής, αλλά τον συμπαθούσαν πάρα πολύ και του έβαζαν ίδιους βαθμούς με εμένα. Ο Γιώργος είναι λίγο, “δε σας ενοχλώ, μη με ενοχλείτε”…
Ο Γιώργος ήταν πολύ προστατευτικός, και είναι ακόμα. Κι εγώ προς εκείνον, αλλά προσπαθώ να μην περνάω τη λεπτή ισορροπία της ιδιωτικότητάς του, αν τον ρωτήσω κάτι, θα μου το πει, από μόνος του δε θα έρθει να τα πει. Με τα αδέλφια μου, νιώθω ότι είμαστε μια γροθιά, ότι έχω πολλά χέρια να με σηκώσουν αν χρειαστώ βοήθεια».
