Μεγάλη κινητοποίηση, σήμερα, 4 Νοεμβρίου, έχει προκηρυχθεί εκ μέρους των μαθητών, με στόχο να αναδειχθούν τα τρέχοντα προβλήματα που φαίνεται πως οδηγούν την δημόσια παιδεία σε νέα αδιέξοδα.
Στο in.gr μίλησε η Μαρία, μαθήτρια και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας, κάνοντας μνεία σε τέσσερα φλέγοντα και επίκαιρα ζητήματα που έχουν δημιουργήσει ανησυχία στην εκπαιδευτική κοινότητα.
«Βουνό» τα προβλήματα και το κράτος… κωφεύει
Τεράστια μπορούν να χαρακτηριστούν τα εμπόδια που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι διδασκόμενοι, μέσα σε ένα συνονθύλευμα μεταβολών που προκαλούν προβληματισμό και, πολύ λογικά, αντιδράσεις.
Χαρακτηριστικά, οι μαθητές κάλεσαν σε συμμετοχή στη σημερινή κινητοποίηση, στα Προπύλαια στις 12.00, αναφέροντας ότι, «Δευτέρα 4 Νοέμβρη μαθητές, φοιτητές και καθηγητές από όλη τη χώρα βγαίνουμε στους δρόμους γιατί δεν συμβιβαζόμαστε με την τραγική κατάσταση στα σχολεία μας. Γιατί θέλουμε σχολεία σύγχρονα, με κατάλληλες υποδομές, που θα μας δίνουν την γνώση που χρειαζόμαστε για να κυνηγήσουμε τα όνειρα και τους στόχους μας και δεν θα λειτουργούν σαν εξεταστικά κέντρα παρέχοντας μόνο επιφανειακές γνώσεις! Γιατί οι μαθητές των ΕΠΑΛ δεν είμαστε Β΄ κατηγορίας, όπως πολλοί μας παρουσιάζουν και μας αντιμετωπίζουν! Ας δούμε λοιπόν τι μέτρα έχουν παρθεί για όλα αυτά από το Υπουργείο και την Κυβέρνηση…».
Σε αχαρτογράφητα νερά είναι οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί σχετικά με την πρόσφατη απαγόρευση των κινητών στα σχολεία, καθώς δεν ξέρουν πώς πραγματικά να δράσουν, ενώ ακραίες φαντάζουν οι ποινές που η νομοθεσία προβλέπει να επιβληθούν στους «παραβάτες».
Ακόμα ένας λόγος που εμποδίζει την σωστή διεξαγωγή της διδασκαλίας είναι για άλλη μία χρονιά τα εκπαιδευτικά κενά, καθώς οι προσλήψεις γίνονται σε φάσεις και περιορισμένα.
Στον σωρό ζητημάτων προστίθεται και η βία που σημειώνεται μεταξύ ανηλίκων, ενώ την ανησυχία των μαθητών εντείνουν και τα προβληματικά σχολικά κτίρια, τα οποία παραμένουν ασυντήρητα και χωρίς προσεισμικούς ελέγχους.
Μήπως δε μας φταίει το κινητό των μαθητών;
Το Συντονιστικό Μαθητών τονίζει ότι «όπως είναι ευρέως γνωστό, η οδηγία για ¨το κινητό στην τσάντα¨ πάντα υπήρχε, δεν είναι κάποια καινοτομία. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο μαθητής δεν θέλει να προσέξει το μάθημα φταίει το κινητό που κρατάει στο χέρι; Μήπως το Υπουργείο και η κυβέρνηση ρίχνει την ¨μπάλα¨ και την ευθύνη αποκλειστικά στο κινητό, ρίχνοντας αποβολές, για να καλύψει ένα σχολείο μη δημιουργικό; Υπερηφανεύονται καθημερινά και προσμετρούν τις αποβολές που έχουν δοθεί για τα κινητά, αλλά κανείς δεν προσμετρά τα ουσιαστικά προβλήματα του σημερινού σχολείου».
Και συμπληρώνουν πως «ναι πάντα υπήρχε η απαγόρευση του κινητού, αλλά όχι δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, αντιθέτως και κυρίως με τα νέα μέτρα δημιουργείται ένα κλίμα τρομοκρατίας που αποστασιοποιεί ακόμα περισσότερο τους μαθητές. Κανένα μέτρο που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις δεν έκανε το σχολείο δημιουργικό, που θα καλλιεργεί την ομαδικότητα και όχι τον ανταγωνισμό, το ‘ο θάνατος σου, η ζωή μου’».
Όπως γίνεται ξεκάθαρο τα κινητά τηλέφωνα δεν πρέπει να λειτουργούν σαν «αποδιοπομπαίος τράγος» για όλα τα άλυτα προβλήματα που έχει η εκπαίδευση. Μάλιστα, με τη συγκεκριμένη απόφαση φαίνεται πως παραγκωνίζεται ένα βασικό τεχνολογικό κομμάτι των νέων, το οποίο θα μπορούσε να γίνει σύμμαχος στην εκπαιδευτική διαδικασία κι όχι φόβος και τρόμος.
Απαραίτητο θα ήταν να εντοπιστούν τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν τους μαθητές «μακριά» από την εκπαίδευση και τους ωθούν να χάνονυν το ενδιαφέρον τους. Αντίθετα, αργά, αλλά σταθερά, κτίζεται ένα καθεστώς τρομοκρατίας.
Στα ύψη τα φαινόμενα της βίας μεταξύ ανηλίκων
Η ραγδαία αύξηση των περιστατικών βίας ανάμεσα σε ανήλικους, τόσο εντός, όσο και εκτός του σχολικού χώρου, αποτελεί ένα πρόβλημα-πρόκληση για το υπουργείο Παιδείας, αλλά και για την κυβέρνηση.
Όπως υποστηρίζει το Συντονιστικό Μαθητών, «σαφώς λοιπόν το κινητό στην τσέπη, αλλά όταν το ανοίγουμε έξω από το σχολείο βλέπουμε όλα τα περιστατικά βίας που προβάλλονται τόσο στα σόσιαλ και σε ιστοσελίδες, όσο και στα κανάλια. Ακόμη περισσότερο προβάλλεται η ενδοσχολική βία, καθώς είναι ένα φαινόμενο που επικρατεί μόνο μέσα στα σχολεία με τους μαθητές να χαρακτηρίζονται ¨εγκληματίες¨ και ¨παραβατικοί¨».
Απαραίτητο κρίνεται τα φαινόμενα βίας να περιοριστούν, με μέτρα που πραγματικά θα μπορέσουν να φέρουν αποτέλεσμα, και όχι μέτριες λύσεις που ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. «Κάπου εδώ πρέπει να σκεφτούμε ότι το σχολείο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας και όλα τα κοινωνικά φαινόμενα αντανακλούν τελικά μέσα στα σχολεία μας, όπου ανδιαμφισβήτητα ένα από αυτά είναι και η βία που συναντάμε μπροστά μας σε οποιαδήποτε μορφή. Οι μαθητές δεν είμαστε ¨εγκληματίες¨, αντίθετα μέσα στην καθημερινότητα της βίας που ζούμε, γιατί βία είναι όταν οι γονείς μας δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, βία είναι να μας στερούν να ονειρευόμαστε, βία είναι να βλέπουμε στα ΜΜΕ πολέμους που η χώρα μας συμμετέχει αλλά παλεύουμε να βοηθάμε καθημερινά μέσα από τα μαθητικά συμβούλια και τις δράσεις μας, τα περιστατικά αυτά να εξαλειφθούν και να αντιμετωπιστούν έτσι ώστε κανένα παιδί να μην νιώθει μόνο. Γι’ αυτό άλλωστε διεκδικούμε μόνιμους ψυχολόγους σε όλα τα σχολεία, που θα χτίσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με όλους τους μαθητές και δεν θα τους διώχνουν στην μια εβδομάδα», προσθέτουν.
«Ξεχασμένα» μαθήματα και μαθητές
Για ακόμη μία χρονιά τα σχολεία έχουν ανοίξει με πολλά εκπαιδευτικά κενά, καθυστερώντας την έναρξη μαθημάτων σε πολλές τάξεις. Σοβαρότερο το πρόβλημα είναι φυσικά στην Γ’ Λυκείου που καλείται να περιμένει πότε θα ξεκινήσει η διδασκαλία, παρότι σε μερικούς μήνες πρόκειται να αρχίσουν οι Πανελλαδικές εξετάσεις για το 2025.
«Άλλο τόσο διεκδικούμε επίσης να καλυφθούν και τα κενά στους καθηγητές που υπάρχουν μέχρι και τώρα τον τρίτο σχολικό μήνα, τα οποία θα έπρεπε να έχουν καλυφθεί. Έρχονται συνεχώς καινούργιοι καθηγητές και σε διάστημα πέντε ημερών έχουν φύγει. Μία καθημερινή κατάσταση που προσδίδει επιπλέον άγχος στους μαθητές, πόσο μάλλον στους τριτολύκειους που δεν έχουν ακόμα μαθήματα κατεύθυνσης, αλλά και αβεβαιότητα, καθώς δεν προλαβαίνουμε να γνωριστούμε και να αναπτύξουμε μια σχέση με τους καθηγητές μας και την επόμενη εβδομάδα τους έχουν κιόλας μεταφέρει σε άλλο σχολείο», τονίζουν οι μαθητές.
Πρόβλημα αποτελεί και η γνωστή ΕΒΕ, που τις τελευταίες χρονιές έχει αφήσει έξω από σχολές μεγάλο ποσοστό υποψηφίων. Όπως εξηγεί η Μαρία, από το Συντονιστικό «και αφού καταφέρουμε να περάσουμε όλα αυτά τα εμπόδια, συναντάμε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Ο μεγαλύτερος «κόφτης» που έχει αφήσει δύο χρόνια το 40% των μαθητών που έδωσαν πανελλαδικές εκτός σχολών».
Κτίρια-«προσοχή κίνδυνος-θάνατος»
Δεν αποτελεί καινούρια πληροφορία ότι τα κτίρια που στεγάζουν τα σχολεία είναι ως επί το πλείστον παλιές κατασκευές που δεν τηρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας. Η κρατική αμέλεια σε αυτό το κομμάτι θέτει, δυνητικά, σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές των μαθητών, όσο και των εκπαιδευτικών.
Χαρακτηριστικά, «ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα των σχολείων είναι η φανερά κακή κατάσταση των σχολικών κτηρίων. Βρίσκομαι σε ένα ΕΠΑΛ το οποίο στεγάζεται σε επικίνδυνες υποδομές, από την μια με τα ταβάνια να στάζουν και να είναι έτοιμα να καταρρεύσουν, και από την άλλη με τα απαρχαιωμένα εργαστήρια χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό, που σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζουν με τα νέα τεχνολογικά μέσα. Θέλουμε σχολείο που θα μας βοηθάει να μάθουμε το επάγγελμα που πρόκειται να ακολουθήσουμε, με σύγχρονα βιβλία τα οποία θα αναφέρονται στα σημερινά δεδομένα και όχι σε αυτά του προηγούμενου αιώνα».
Ραντεβού στους δρόμους για το σχολείο που αξίζει στους μαθητές
«Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα των μαθητών, αυτή την κατάσταση έχουν διαμορφώσει όλα αυτά τα χρόνια και το ξέρουν πολύ καλά στην κυβέρνηση. Όμως, για αυτούς οι ανάγκες των μαθητών είναι κόστος, τα όνειρά μας είναι κόστος. Επιλέγουν να μην δίνουν χρήματα για την Παιδεία και άλλες ανάγκες, δικές μας και των οικογενειών μας. Οι μαθητές όμως έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας και ο,τι τελικά έχει βελτιωθεί στα σχολεία μας έγινε μετά από τους αγώνες μας», τονίζει το Συντονιστικό Μαθητών, φέρνοντας στο προσκήνιο τα πραγματικά ζητήματα που πρέπει να λυθούν.
Οι μαθητές θεωρούν αναγκαίες τις κινητοποιήσεις για ένα δημόσιο σχολείο όπως αξίζει σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα.
Κλείνοντας τα όσα ανέφερε στο in.gr, η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας δηλώνει ότι: «Για τον λόγο αυτό λοιπόν και για όλους τους παραπάνω δίνουμε αυτό το ραντεβού στους δρόμους, για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, επειδή θέλουμε το σχολείο να αποτελεί δεύτερο σπίτι μας που θα νιώθουμε ασφάλεια και θα καλλιεργούμε κάθε μας πτυχή. Γινόμαστε και εμείς μέρος αυτής της μεγάλης αλυσίδας εργαζομένων, από τους εκπαιδευτικούς μας μέχρι τους εργαζόμενους στο λιμάνι του Πειραιά, μαζί με τα αδέλφια μας τους φοιτητές στις 4 Νοέμβρη να βουλιάξουμε το κέντρο της Αθήνας».
Δεν μένει τίποτα άλλο παρά να δείξουμε την έμπρακτη στήριξή μας στα παιδιά που βγαίνουν στους δρόμους για τα δικαιώματά τους στο παρόν, αλλά και στο μέλλον των άλλων γενιών.
