Με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Φάλαινα» στην οποία πρωταγωνιστεί και έχει ήδη καταφέρει να γίνει sold out μέχρι και τον Ιανουάριο, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή Happy Day.
«Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος γιατί αυτό που ονειρεύτηκα με κάποιο τρόπο ακούμπησε λίγο στις ψυχές των ανθρώπων. Είχαμε πάει με τον κολλητό μου να δούμε τη “Φάλαινα” και τελειώνοντας η ταινία μου λέει, “θα ήταν ωραίο να μπορούσες να κάνεις κάτι τέτοιο στο θέατρο”. Παράλληλα τότε έκανα κάτι μαθήματα για επαγγελματίες και μη ηθοποιούς και τα παιδιά τότε που είχαν δει την ταινία μου είπαν ότι θα ήταν ωραίο να δοκιμαστώ σε κάτι τέτοιο.
Αρχές Μάιου με πήρε τηλέφωνο ο παραγωγός και μου είπε ότι θέλει να κάνουμε τη “Φάλαινα”. Το πήρα και λίγο σημαδιακά, γιατί εκείνη την ώρα αγόραζα ένα δώρο για τη βαπτιστήρα μου… Μου πήρε 2,5 ώρες να απαντήσω θετικά και πήρα και τη γενναία απόφαση να σκηνοθετήσω την παράσταση. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να σκηνοθετώ τον εαυτό μου…» ανέφερε αρχικά ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης για το πώς προέκυψε αυτός ο ρόλος.
«Όλοι έχουμε μια φάλαινα στη ζωή μας. Εμένα αυτή η παράσταση μου έβγαλε τον πατέρα μου, πολλά πράγματα που διαπραγματεύεται η παράσταση είναι ένα κομμάτι του κυρ Λεωνίδα, πάντα θετικά, όχι αρνητικά. Η σχέση με τον πατέρα μου είναι πολύ σημαντική. Ο πατέρας μου, η μάνα μου, και η άλλη μου μαμά η δεύτερη σύζυγος του πατέρα μου, η οικογένειά μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα, δε νομίζω ότι θα υπάρξει πιο σημαντικό, ίσως αν κάνω παιδί. Όταν είδα την ταινία, ταυτίστηκα στη διαπραγμάτευση των ανθρώπων που για τον έρωτα μπορούν να κάνουν τα πάντα. Τα μεσοβέζικα πράγματα καταλαβαίνω ότι υπάρχουν αλλά δε τα αναγνώρισα ποτέ μέσα μου» είπε σε άλλο σημείο ο αγαπημένος ηθοποιός.
«Πρέπει να είμαι ακίνητος εγώ που κινούμαι μόνιμα. Είναι ένα θεατρικό παιχνίδι συγκέντρωσης. Είναι πολύ ακριβό και δύσκολο. Η ζέστη που έχει ο ρόλος της “φάλαινας” είναι ανυπόφορη. 270 κιλά, θέλω δέκα χρόνια μετά αν ζήσω. Θα έπαιζα δύο παραστάσεις και αν τα κατάφερνα, μετά θα με χαιρετούσατε. Δεν θα άντεχε το σώμα μου» πρόσθεσε ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης.
«Η γνώμη των ανθρώπων με επηρέαζε όταν θεωρούσα εγώ τον εαυτό μου ως κάτι “άξιο”. Δε με ενδιαφέρει η γνώμη των ανθρώπων που έχουν μια επίκριση ενώ δε με ξέρουν… Το κομμάτι της έπαρσης ή το καλάμι μπορεί να ήρθε σε μικρότερη ηλικία από ανωριμότητα. Ευτυχώς το κάπνισα γρήγορα αυτό το καλάμι, το διέλυσα γιατί από μόνος μου ντρεπόμουν για την εικόνα του Πυγμαλίωνα ως ηθοποιός, σαν άνθρωπος είμαι μια χαρά, σαν ηθοποιός δεν αισθάνομαι πολύ άνετα… πάντα έχω μια μικρή ντροπή γι’ αυτό τον κύριο» κατέληξε ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης.
