«Ζωή χωρίς τις μέλισσες δεν υπάρχει, τουλάχιστον ζωή όπως την ξέρουμε σήμερα. Ας μην το θυμόμαστε αυτό μόνο στις 20 του Μάη!». Αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων η Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας (ΟΜΣΕ) με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας.
«Δεν έχουν καν συμπληρωθεί 10 χρόνια από τότε που καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας, το 2017. Αντίστοιχα, δεν έχουν συμπληρωθεί ούτε 20 χρόνια από τότε που χτύπησε παγκόσμια ο συναγερμός για τις μεγάλες κι αυξανόμενες απώλειες μελισσών (2006). Καθώς δεν έχουν παρθεί επαρκή μέτρα για να προστατέψουμε τους επικονιαστές και τη βιοποικιλότητα ή να φρενάρουμε έστω την κλιματική αλλαγή, πιο σημαντικό ίσως είναι να αναρωτηθούμε πόσες γιορτές της μέλισσας θα ζήσουμε ακόμα σε έναν πλανήτη σαν αυτό που κληρονομήσαμε από τους γονείς μας κι οφείλουμε να τον αφήσουμε καλύτερο από ότι τον βρήκαμε στα παιδιά μας!», επισημαίνουν οι μελισσοκόμοι.
«Το πιο σημαντικό ίσως είναι να αναρωτηθούμε πόσες γιορτές της μέλισσας θα ζήσουμε ακόμα σε έναν πλανήτη σαν αυτό που κληρονομήσαμε από τους γονείς μας κι οφείλουμε να τον αφήσουμε καλύτερο από ότι τον βρήκαμε στα παιδιά μας», τονίζουν οι μελισσοκόμοι
Πέρσι, στη χώρα μας, καήκαν πάνω από 1.000.000 στρέμματα δάσους και πλημμύρισαν πάνω από 700.000, ενώ η Κρήτη πλήττεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά από ξηρασία. «Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ κι ως μελισσοκόμοι το φωνάζουμε εδώ και μια δεκαετία. Ωστόσο, αντί για μέτρα προστασίας του δασικού μας πλούτου και αντιπλημμυρικά έργα, η μελισσοκομία που θρηνεί δεκάδες χιλιάδες μελίσσια καμένα και πνιγμένα, υφίσταται διωγμό. Οι αυθαίρετες απαγορεύσεις εισόδου στα δάση από ορισμένα δασαρχεία και η επίσημη κρατική πολιτική πυροπροστασίας μας αντιμετωπίζουν ως υποψήφιους εμπρηστές ενώ εμείς κι οι μέλισσές μας ζούμε από τα δάση κι έχουμε -όχι απλά συμφέρον- αλλά ζωτική ανάγκη να τα προστατέψουμε!», επισημαίνει η ΟΜΣΕ.
Η 20η Μαϊου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας
Πλήγμα για τη μελισσοκομία
Η μελισσοκομία πλήττεται σήμερα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη από πολλές πλευρές. Όπως επισημαίνουν οι μελισσοκόμοι, οι απώλειες μελισσιών αυξάνουν και η παραγωγή μελιού μειώνεται. Το κόστος παραγωγής εκτινάσσεται ενώ οι πωλήσεις κάνουν βουτιά. Μέχρι τώρα οι αριθμοί έδειχναν αύξηση των μελισσιών στην Ελλάδα και την Ευρώπη, μιας και οι μελισσοκόμοι αναπλήρωναν τις απώλειες και πολλαπλασίαζαν τα μελίσσια τους (με δικά τους έξοδα!) για να αντιμετωπίσουν τη χαμηλή παραγωγικότητα και να βγάλουν το μέλι που θα τους επέτρεπε να ζήσουν αξιοπρεπώς.
«Πλέον, η κλιματική αλλαγή και το κόστος παραγωγής από τη μια και οι ελληνοποιήσεις εισαγόμενων «μελιών» από την άλλη, που μειώνουν τη ζήτηση και τις τιμές του ελληνικού μελιού, οδηγούν πολλούς συνάδελφους να βρουν άλλο επάγγελμα», σημειώνεται, προσθέτοντας ότι «μαζί με το μελισσοκόμο που αποχωρεί χάνονται και τα εκατομμύρια μέλισσες που φρόντιζε και παρείχαν την ανεκτίμητη υπηρεσία της επικονίασης σε καλλιέργειες και περιβάλλον. Τι θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας;».
Πώς οι νέοι θα έρθουν κοντά στη μέλισσα
Για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας 2024, η Διεθνής Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του OHE, έχει ακριβώς αυτό σαν θέμα, το πως οι νέοι άνθρωποι θα έρθουν κοντά στη μέλισσα (Bee engaged with Youth), μέσα από τη συμμετοχή των νέων στη μελισσοκομία και τις προσπάθειες διατήρησης των επικονιαστών.
Η φετινή εκστρατεία στοχεύει να ευαισθητοποιήσει τους νέους, αλλά και όλους όσοι ενδιαφέρονται, σχετικά με τον ουσιαστικό ρόλο των μελισσών και άλλων επικονιαστών στη γεωργία (75%των καλλιεργειών επικονιάζονται από μέλισσες), την οικολογική ισορροπία και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας (90% των άγριων ανθοφόρων φυτών χρειάζονται τις μέλισσες ή άλλους επικονιαστές). «Στηρίζουμε ολόψυχα την εκστρατεία αυτή του FAO, που, προφανώς, δεν θα ολοκληρωθεί σε μια μέρα!», σημειώνεται.
Η γνωριμία των παιδιών με τη μέλισσα, όπως αναφέρουν οι μελισσοκόμοι, περνούσε πάντα μέσα από δύο πράγματα στη χώρα μας: το μέλι και την παράδοση. «Το μέλι υπήρχε πάντα στο σπίτι του Έλληνα κι όχι μόνο τα Χριστούγεννα κι όλα τα παιδιά μάθαιναν ότι εκτός από νόστιμο είναι και ωφέλιμο! Η λαϊκή παράδοση τιμούσε τη μέλισσα όπως και η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη», σημειώνουν.
Από το σεβασμό και την αγάπη για τη μέλισσα (και το μέλι!) ως παιδιά, δεν ήταν δύσκολο να περάσουν οι νέοι στο ενδιαφέρον και την αγάπη για τη μελισσοκομία. Και σήμερα συμβαίνει αυτό, όμως, όσο απειλείται η βιωσιμότητα του μελισσοκομικού επαγγέλματος, δεν θα μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για νέους.
Οι μελισσοκόμοι καλούν και φέτος τους νέους να ενδιαφερθούν να μάθουν περισσότερα και για την κλιματική αλλαγή και για τη σημασία της μέλισσας και των άλλων επικονιαστών
Κάθε χρόνο νέες απειλές
Η Ομοσπονδία αγωνίζεται από την ίδρυσή της για την πρόοδο και την ευμάρεια της μελισσοκομίας και των μελισσοκόμων και αυτονόητα για την υγεία και την ευδοκίμηση της μέλισσας. «Πριν λιγότερο από 20 χρόνια δεν διανοούμασταν ότι έπρεπε να αγωνιστούμε για να σώσουμε τη μέλισσα, όλες τις μέλισσες, εκτρεφόμενες και μη! Το κάναμε όμως. Αντιμετωπίσαμε τα νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα και τα γενετικά τροποποιημένα φυτά ακόμα και τις στρεβλώσεις της ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας, σημειώσαμε νίκες σε πολλά μέτωπα αλλά είχαμε και ήττες. Και κάθε χρόνο εμφανίζονται νέες απειλές», σημειώνεται.
Οι μελισσοκόμοι καλούν και φέτος τους νέους να ενδιαφερθούν να μάθουν περισσότερα και για την κλιματική αλλαγή και για τη σημασία της μέλισσας και των άλλων επικονιαστών και να συμμετάσχουν στις δράσεις που θα οργανώσει η Ομοσπονδία.
Μπορούμε όλοι, όπως επισημαίνει ο FAO στην ανακοίνωσή του, να εμπνεύσουμε τη νέα γενιά να ηγηθεί στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος και των επικονιαστών. Μπορούμε όλοι να συμμετάσχουμε: οι νέοι στα χρόνια και οι νέοι στην καρδιά. Μπορούμε να βοηθήσουμε ακόμη και τρώγοντας δυο κουταλιές του γλυκού από το θαυμάσιο ελληνικό μέλι καθημερινά. Είναι γευστικά μοναδικό, εξαιρετικά ωφέλιμο για την υγεία και καταναλώνοντάς το στηρίζετε τον έλληνα μελισσοκόμο και τις μέλισσές του. Ας είναι κάθε χρόνο η 20η του Μάη γιορτή κι όλον τον άλλον χρόνο να αγωνιζόμαστε για να ζήσουμε καλύτερα, σε έναν καλύτερο κόσμο. Ζωή χωρίς τις μέλισσες δεν υπάρχει, τουλάχιστον ζωή όπως την ξέρουμε σήμερα. Ας μην το θυμόμαστε αυτό μόνο στις 20 του Μάη!».
