Μια σωματικά υγιής 28χρονη γυναίκα στην Ολλανδία που πάσχει όμως από κατάθλιψη, ελαφριάς μορφής αυτισμό και οριακή διαταραχή προσωπικότητας θα δώσει τέλος στη ζωή της με ευθανασία.
Η Zoraya ter Beek, η οποία ζει σε ένα μικρό χωριό στην Ολλανδία, θα υποβληθεί σε ευθανασία στον καναπέ του σπιτιού της με τον φίλο της στο πλευρό της. Η Ter Beek αποφάσισε ότι ήθελε να πεθάνει αφού ένας ψυχίατρος της είπε «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο για σένα» και ότι «δεν θα γίνει ποτέ καλύτερο», ανέφερε ο Free Press.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ένας γιατρός θα της δώσει ένα ηρεμιστικό πριν χορηγήσει ένα φάρμακο που θα σταματήσει την καρδιά της. Η ευθανασία είναι νόμιμη στην Ολλανδία από το 2002 για όσους βιώνουν «αφόρητη ταλαιπωρία χωρίς προοπτική βελτίωσης». Μετά τον θάνατο της Ter Beek, μια επιτροπή αναθεώρησης της ευθανασίας θα αξιολογήσει την περίπτωσή της για να διασφαλίσει ότι ο γιατρός συμμορφώθηκε με όλα τα «κριτήρια δεόντως φροντίδας» και εάν ναι, η ολλανδική κυβέρνηση θα δηλώσει ότι η ζωή της έληξε νόμιμα.
Όταν ήταν μόλις 22 ετών, η Ter Beek επέλεξε να πάρει ένα σήμα μη αναζωογόνησης, κάτι που φορούν συνήθως οι ηλικιωμένοι. Τώρα, αφού οι γιατροί είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο για να βελτιώσουν την ψυχική της υγεία, αποφάσισε ότι δεν θέλει να παραμείνει άλλο στη ζωή. Η 28χρονη είπε στην εφημερίδα ότι ήταν πάντα «πολύ ξεκάθαρη ότι αν δεν βελτιωθεί, δεν μπορώ να το κάνω άλλο».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Αποφάσισε να μην κάνει κηδεία και να αποτεφρωθεί. Ο 40χρονος φίλος της, με τον οποίο είναι ερωτευμένη, θα σκορπίσει τις στάχτες της σε «ένα ωραίο σημείο στο δάσος» που έχουν επιλέξει μαζί.
«Δεν το βλέπω σαν να φεύγει η ψυχή μου, αλλά περισσότερο σαν να ελευθερώνομαι από τη ζωή», είπε για τον αναμενόμενο θάνατό της, παραδεχόμενη πως: «Φοβάμαι λίγο να πεθάνω, γιατί είναι το απόλυτο άγνωστο. Δεν ξέρουμε πραγματικά τι θα ακολουθήσει – ή δεν υπάρχει τίποτα; Αυτό είναι το τρομακτικό κομμάτι». Η Ter Beek έχει σχεδιάσει προσεκτικά την «απελευθέρωσή» της, λέγοντας ότι «θα πάει στον καναπέ του σαλονιού» και «δεν θα παίζει μουσική».
Εξήγησε ότι κατά τη διάρκεια μιας ευθανασίας «ο γιατρός της δίνει πραγματικά τον χρόνο της» και θα προσπαθήσει πρώτα να «τακτοποιήσει τα νεύρα της και να δημιουργήσει μια ήπια ατμόσφαιρα». Ο γιατρός στη συνέχεια θα ρωτήσει εάν είναι έτοιμη, και εκείνη θα απαντήσει «θα πάρω τη θέση μου στον καναπέ». Ο γιατρός θα τη ρωτήσει «για άλλη μια φορά» αν θέλει να πεθάνει, πριν ξεκινήσει τη διαδικασία και της ευχηθεί «καλό ταξίδι». Η Ter Beek πρόσθεσε: «Ή, στην περίπτωσή μου, ένας ωραίος υπνάκος, γιατί το μισώ αν οι άνθρωποι λένε, “Καλό ταξίδι”. Δεν πάω πουθενά».
Η Ολλανδία είναι μία από τις τρεις χώρες της ΕΕ όπου η πρακτική του υποβοηθούμενου θανάτου είναι νόμιμη, με τις ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων να υποστηρίζουν ότι δίνει σε άτομα που μάχονται με ανίατη ασθένεια ή ακρωτηριαστική ασθένεια το δικαίωμα να τερματίσουν τον πόνο τους. Τα στοιχεία αποκάλυψαν ότι 8.720 άνθρωποι στην Ολλανδία έβαλαν τέλος στη ζωή τους μέσω ευθανασίας το 2022 – αύξηση 14 τοις εκατό σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Το ποσοστό αντιπροσωπεύει το 5,1 τοις εκατό όλων των θανάτων στη χώρα – αλλά ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερος δεδομένου ότι η έρευνα δείχνει ότι περίπου το 20 τοις εκατό των θανάτων από ευθανασία δεν αναφέρονται, σύμφωνα με ολλανδικά μέσα. Δεν έχει διεξαχθεί επιστημονική έρευνα για να διαπιστωθεί ο λόγος για τη δραματική αύξηση των ανθρώπων που επιλέγουν να πεθάνουν με υποβοηθούμενο θάνατο, σύμφωνα με τις Περιφερειακές Επιτροπές Παρακολούθησης των Κάτω Χωρών (RTE) που παρακολουθούν τους θανάτους. Σύμφωνα με την ολλανδική νομοθεσία, για να του χορηγηθεί το δικαίωμα στην ευθανασία, ένας ασθενής πρέπει να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση δύο ανεξάρτητων γιατρών, οι οποίοι και οι δύο πρέπει να συμφωνήσουν ότι η περίπτωσή τους πληροί λεπτομερή κριτήρια.
Ο εν λόγω ασθενής πρέπει επίσης να θεωρείται ότι είναι «διανοητικά ικανός» για να λάβει την απόφαση για ευθανασία – κάτι που δημιουργεί πρόβλημα για τους ασθενείς που πάσχουν από άνοια που ζητούν ευθανασία, αλλά δεν κρίνεται ότι είναι υγιείς.
Τον Απρίλιο του περασμένου έτους, ανακοινώθηκε ότι οι γονείς στην Ολλανδία μπορούν να κάνουν ευθανασία στα θανάσιμα άρρωστα παιδιά τους ηλικίας 12 ετών και άνω, με σχέδια για τη θέσπιση νόμων για την επέκταση των κανονισμών για την ευθανασία για ανίατα άρρωστα παιδιά μεταξύ ενός και 12 ετών. Μια τέτοια επέκταση θα ισχύει για περίπου πέντε έως 10 παιδιά ετησίως, που υποφέρουν αφόρητα από την ασθένειά τους, δεν έχουν ελπίδα βελτίωσης και για τα οποία η παρηγορητική φροντίδα δεν μπορεί να φέρει ανακούφιση, είπε η κυβέρνηση. Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η σταδιακή χαλάρωση του νόμου περί ευθανασίας της χώρας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια «ολισθηρή πλαγιά» που θα μπορούσε να δει σωματικά και ψυχικά υγιείς ανθρώπους που «διαπιστώνουν ότι η ζωή τους δεν έχει πλέον περιεχόμενο» να επιλέγουν να πεθάνουν νωρίς.
Ο Stef Groenewoud, ηθικολόγος στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στο Θεολογικό Πανεπιστήμιο Kampen, είπε στον Free Press ότι τώρα βλέπει γιατρούς και ψυχίατρους να αντιμετωπίζουν την ευθανασία ως «αποδεκτή επιλογή» αντί για την «έσχατη λύση», όπως ήταν στο παρελθόν.
«Βλέπω το φαινόμενο ειδικά σε άτομα με ψυχιατρικές ασθένειες, και ειδικά σε νέους με ψυχιατρικές διαταραχές, όπου ο επαγγελματίας υγείας φαίνεται να τα παρατάει πιο εύκολα από πριν», είπε ο Groenewoud.
Ο Theo Boer, καθηγητής ηθικής υγειονομικής περίθαλψης στο Προτεσταντικό Θεολογικό Πανεπιστήμιο στο Groningen, επανέλαβε τον ισχυρισμό του Groenewoud, ισχυριζόμενος ότι, ενώ υπηρετούσε στην επιτροπή αναθεώρησης για εννέα χρόνια, είδε την ολλανδική πρακτική ευθανασίας «να εξελίσσεται από τον θάνατο ως έσχατη λύση, στον θάνατο ως προεπιλεγμένη επιλογή».
