Η Μαρία Μπακοδήμου σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε τόσο για τη σχέση με τους δυο γιους της, Νικήτα και Άρη όσο και για το τέλος της μακρόχρονης φιλίας της με τον Φώτη Σεργουλόπουλο.
Η παρουσιάστρια της ψυχαγωγικής εκπομπής «Γεια σου» μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! και εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο παρότι δούλευε αρκετά ήταν πάντα κοντά στα παιδιά της, αλλά και τους λόγους που απομακρύνθηκαν με τον Φώτη Σεργουλόπουλο.
Δούλεψες πολύ όσο μεγάλωνες τους γιους σου.
Αυτό είναι αλήθεια. Δεν το θυμάμαι όμως, θυμάμαι μόνο τα καλά, όπως όλοι. Με ρωτάνε, «πως δούλευες με δύο παιδιά;». Δε θυμάμαι την κούραση και τα ξενύχτια. Έτσι λειτουργεί η δική μου μνήμη.
Τελικά όμως καλά τα πήγες ως μητέρα.
Αυτός είναι ένας λόγος που νιώθω τόσο καλά σε αυτή τη φάση.
Σου έκαναν ποτέ παράπονα;
Στην εφηβεία είχα ακούσει πολλά. Τώρα πια εισπράττω αποδοχή, μια επιβεβαίωση ότι καλά τα έκανα. Είμαστε πολύ δεμένοι γιατί δεν έχασα στιγμή μαζί τους. Είναι και μεταξύ τους κοντά, γιατί έχουν πολύ μικρή διαφορά ηλικίας. Η σχέση μας ήταν πάντα ανοιχτή και ειλικρινής. Δεν παρίστανα ποτέ κάτι που δεν είμαι. Δεν έκανα ποτέ την σκληρή και την ατσαλάκωτη. Μπορούσα να δείξω ότι είμαι λυπημένη γιατί είχε συμβεί κάτι – μπορεί και να ήξεραν τι είχε συμβεί.
Δηλαδή πρέπει να μοιραζόμαστε και την λύπη μας με τα παιδιά μας;
Επιβάλλεται. Όταν το παιδί βλέπει ένα γονιό που δε μασάει πουθενά, αισθάνεται ότι έτσι πρέπει να γίνει. Δεν είναι όμως έτσι ζωή. Δε γίνεται να μη λυγίσεις. Αν συμβεί κάτι και σε στεναχωρήσει, τι θα πεις; Ότι δεν τα κάνω τόσο καλά όσο η μαμά μου η ο μπαμπάς μου. Όλοι άνθρωποι είμαστε, αυτό πρέπει να μάθει το παιδί.
Την γλίτωσαν λες στην τηλεόραση;
Νομίζω πως ναι. Και οι δύο σπούδασαν media. Ο Νικήτας ξεκίνησε να δουλεύει και μετά αποφάσισε να σπουδάσει ναυτιλιακά. Και είναι πολύ χαρούμενος με αυτό, είναι ένας ωραίος χώρος, με θετική δύναμη. Ο Άρης θέλει να ασχοληθεί με την εστίαση και το hospitality.
Με τον Φώτη Σεργουλόπουλου είχες αναπτύξει μία τηλεοπτική χημεία που έγραψε ιστορία.
Ήταν ένα σοβαρό ταίριασμα.
Θα μπορούσαμε να το ξαναδούμε ποτέ;
Οι άνθρωποι αλλάζουν. Χωρίς να σημαίνει ότι γίνονται καλύτεροι ή χειρότεροι, όταν αλλάζουν διαφορετικά, δημιουργούνται αποστάσεις. Δεν το αξιολογώ ως καλό ή κακό. Απλά όταν παίρνεις αποστάσεις, έχεις αποκλίνει, οπότε είναι δύσκολο να βρεθείς ξανά στο ίδιο σημείο.
Πάντα στα επαγγελματικά μου, όταν αισθανόμουν ότι κάτι δεν μου ταίριαζε, αναζητούσα κάτι άλλο που πίστευα τότε ότι θα μου ταίριαζε. Ο καθένας έχει αυτή την υποχρέωση για τον εαυτό του. Να ζει με τους όρους του και με το περιβάλλον που θέλει. Να ζει κάνοντας πράγματα που γεμίζουν την ψυχή του επαγγελματικά και προσωπικά. Να ζει υπηρετώντας τον σκοπό που έχει στη ζωή του.
Εκπομπές όπως αυτές που έχεις κάνει στο παρελθόν με τον Φώτη δεν έχουν πια θέση τηλεόραση;
Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να είσαι πλέον πολύ προσεκτικός σε ό,τι λες, να είσαι politically correct, όσο καλή πρόθεση και να έχεις. Το σκηνικό πλέον στεγνώνει, και καλός γίνεται, για να προστατευτούν κάποιοι άνθρωποι που ήταν εκτεθειμένοι. Πολλές φορές σκέφτομαι πως θα λέγαμε τώρα πράγματα που λέγαμε τότε. Δεν θα μπορούσαμε.
Οι εποχές έχουν αλλάξει. Όσο φιλτράρεις το χιούμορ, αφυδατώνεται. Αυτά τα βιντεάκια που παίζουμε θα έλεγαν τώρα ότι κανιβαλίζουν με ανθρώπους, ότι το μοντάζ τους προσβάλει. Βέβαια, και τώρα και τότε, δεν ήταν ποτέ πρόθεση δική μου να έρθει κάποιος σε δύσκολη θέση. Έδινε κάποιος μια πλευρά του κι εμείς την φωτίζαμε λίγο παραπάνω, νομίζω με ευγένεια.
