Ξεκινώντας να περιγράφει όσα συνέβησαν η καταγγέλουσα είπε στο δικαστήριο ότι είχε γνωριστεί γνωριστεί με το σκηνοθέτη στο πλαίσιο της δουλειάς, και πως εκείνο το βράδυ είχαν βγει οι δυο τους για φαγητό και στη συνέχεια θα έβρισκαν μια κοινή τους παρέα σε άλλο μαγαζί.
«Εκείνος δε σταμάτησε και συνέχισε»
«Λίγο μετά την ονομαστική μας εορτή που είπε να δειπνήσουμε και μετά να πάμε στο Ακρωτήρι να βρούμε την κοινή μας παρέα. Εγώ πήγα γιατί είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη μου και θεωρούσα ότι ίσως μου έκανε κάποια επαγγελματική πρόταση. Πήραμε δυο μπουκάλια κρασί και άρχισα να νιώθω μια πρωτόγνωρη ζαλάδα, που δεν είχα ξανανιώσει και ζήτησα να φύγουμε. Έκτοτε η πρώτη εικόνα που έχω είναι στο αμάξι του να είναι από πάνω μου, να ασκεί γενετήσια πράξη χωρίς καμία συναίνεση. Αυθορμήτως άρχισα να ουρλιάζω και να κλωτσάω, έντρομη, κλαίγοντας. Εκείνος δε σταμάτησε και συνέχισε. Κάποια στιγμή αναγκάστηκε να σηκωθεί από πάνω μου, επειδή ήμουν παρά πολύ έντονη» περιέγραψε η μάρτυρας.
Πρόεδρος: Που βρισκόσασταν;
Μάρτυρας: Ήταν σκοτεινά, θυμάμαι μόνο σαν εικόνα το allou fun park. Νομίζω ήταν πάρκινγκ. Ήταν σκοτάδι, φοβόμουν κι εκείνος ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να με πάει σε κάποιον δικό μου. Μόνο σ εκείνον μπορούσα να απευθυνθώ, ήμουν στην ανάγκη του. Τον παρακάλεσα να με πάει στο Ακρωτήρι. Όλη τη διαδρομή του ούρλιαζα. Με άφησε κι έφυγε. Έμεινα για λίγο έξω από το μαγαζί να ηρεμήσω. Βρήκα μια φίλη μου και της είπα έπειτα από λίγο να φύγουμε. Δεν ήθελα να ξέρει κανείς τι έχει συμβεί, ένιωθα τεράστια ντροπή. Της είπα ότι είχα πιει λίγο παραπάνω και να φύγουμε.
«Αν δεν υπήρχε το κίνημα metoo…»
Οπως υποστήριξε, το επόμενο πρωί η δέχτηκε μήνυμα απο τον φίλο του σκηνοθέτη, σεναριογράφο σχετικά με το αν θα πάει στην αστυνομία.
«Του είπα πως όχι, και να μη με ενοχλήσει ξανά. Έκτοτε δεν μιλήσαμε ποτέ. Εγώ είχα πει σε κάποιες κοπέλες να τον προσέχουν. Αν δεν υπήρχε το κίνημα me too αυτό θα το είχα πάρει στον τάφο μου. Όταν έγινε το metoo, περίμενα να ακούσω το όνομα του. Δεν το άκουσα, αλλά όταν είδα τη Γεωργία Μπίκα να καταγγέλει το βιασμό της, είπα ότι θα το κάνω κι εγώ, αφού μπορεί ένα τόσο νεαρό κορίτσι».
Η μάρτυρας είπε ότι δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει αν της έριξε κάτι στο ποτό ο κατηγορούμενος, αλλά σημείωσε πως δεν το θεωρεί «απίθανο».
Εισαγγελέας: Γιατί δεν πήγατε σπίτι;
Μάρτυρας: Γιατί ήθελα κάποιο οικείο πρόσωπο. Θα ήμουν μόνη αν του έλεγα να με πάει σπίτι. Στον πανικό μου φοβόμουν.
Εισαγγελέας: Μετά από μια αποτρόπαια πράξη το μόνο που δε θες είναι να δεις τον άνθρωπο που στο προκάλεσε…
Μάρτυρας: Εγώ ούρλιαζα συνέχεια, φοβόμουν ότι με την ένταση μου θα μου σκάσει και κάνα σκαμπίλι.
Εισαγγελέας: Είπατε πριν ότι θα παίρνατε στον τάφο σας την ιστορία αυτή, τελικά τι άλλαξε;
Μάρτυρας: Είναι πολύ δύσκολο. Αυτά πρέπει να καταγγέλονται, έχω περάσει από πολλά σκοτάδια.
