Στην Σκόπελο, με τη συνοδεία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Σκοπέλου κ. Νικοδήμου, οι δύο Αρχιερείς μετέβησαν στον Ενοριακό Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου «Παπαμελετίου» Χώρας Σκοπέλου, όπου ο Θεοφιλέστατος κ. Νικόδημος χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη του αρχιερατικού συλλειτούργου, επί τη μνήμη της α΄ και β΄ ευρέσεως της τιμίας κεφαλής του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Συλλειτουργοί των Αρχιερέων ήταν οι αρχιμ. Τιμόθεος Μπαϊμπάκης-ιεροκήρυξ, Αλέξιος Παπασταμούλος-εφημέριος της Ενορίας Γλώσσης Σκοπέλου, ο πρωτοπρεσβ. Νικόλαος Κασσανδριανός-Αρχιερατικός επίτροπος Σκοπέλου, ο οικον. Χρήστος Λιθαδιώτης-εφημέριος της Ενορίας, ο πρεσβ. Ευάγγελος Κεχριώτης-εφημέριος της Ενορίας Παν. Φανερωμένης Χώρας Σκοπέλου και ο αρχιδιάκ. Σταύρος Καλαφάτης.
Προς τους εκκλησιασθέντες πιστούς κήρυξε τον θείο λόγο ο Θεοφιλέστατος κ. Νικόδημος, αναπτύσσοντας το περιεχόμενο της εορτής και την παρακαταθήκη μετανοίας, που ο τίμιος Πρόδρομος απευθύνει σε κάθε άνθρωπο, κάθε γενεάς.
Το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος και ο Θεοφιλέστατος μετέβησαν στην πανηγυρίζουσα ιστορική Ι. Μονή αγίου Ρηγίνου πολιούχου Σκοπέλου, όπου σώζεται και ο τάφος του και αποτελεί πόλο έλξης των απανταχού ευσεβών Σκοπελιτών, αλλά και των κατοίκων των υπολοίπων Β. Σποράδων.
Στον αναστάσιμο πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Σκοπέλου κ. Νικόδημος συμπαραστατούμενος από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος και πλαισιούμενος από σύσσωμο το ιερατείο της Σκοπέλου και πλήθος προσκυνητών που είχαν κατακλύσει το καθολικό και το προαύλιο της Ι. Μονής.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος, ο οποίος αρχικά αναφέρθηκε στη χαρά της Αναστάσεως του Κυρίου, που συγκαλεί τους πιστούς, κάθε Κυριακή και εν συνεχεία στο στάδιο του ιερού Τριωδίου που ανοίγεται καλώντας τα μέλη της Εκκλησίας να καλλιεργηθούν στη μετάνοια, την προσευχή και τη νηστεία και απέχει από τις άσχετες και επηρεασμένες διαβολικά απαιτήσεις του κόσμου για ξεφάντωμα.
Έπειτα, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον εορτάζοντα άγιο Ρηγίνο, ο οποίος υπήρξε Επίσκοπος και εργάσθηκε για την σωτηρία του ποιμνίου του, συν τοις άλλοις, συμμετέχοντας και στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325μ.Χ. και στην Σύνοδο της Σαρδικής (σημ. Σόφιας) το 343μ.Χ. υπερασπιζόμενος την Ορθοδοξία. Ωστόσο η αλήθεια της Πίστεως και η έγνοια των Επισκόπων, όλοι οι πιστοί να φωτίζονται από τον Χριστό, ήταν αποδιοπομπαία και κατά την εποχή του Ιουλιανού του παραβάτη, ο οποίος, σχεδιάζοντας να βγάλει τον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του από την Ιστορία, δεν δίστασε να οδηγήσει στο θάνατο Χριστιανούς, μεταξύ των οποίων και ο άγιος Ρηγίνος. Παρόλα αυτά όταν ο Ιουλιανός, όταν ξεψύχησε, άφησε τα τελευταία του λόγια «Νενίκηκάς με Ναζωραίε», δείχνοντας ποιος είναι ο μοναδικός νικητής της Ιστορίας, με τον Οποίο συστρατεύθηκε ο άγιος Ρηγίνος καθ’ όλη του την ζωή και έγινε αέναο παράδειγμα για κάθε πιστό, κάθε εποχής.
