Τα μνημεία και τα αξιοθέατα. Την πίτσα. Τον εσπρέσο. Το τζελάτο της -παγωτό φτιαγμένο με τον παραδοσιακό τρόπο.
Είναι επίσης γνωστή για τα ανέμελα καλοκαίρια της και την έντονη νυχτερινή ζωή.
Καθώς όμως ο κόσμος αφήνει πίσω του την πανδημία της COVID-19 αλλαγμένος, έτσι και η Generation Z -κοντολογίς οι γεννημένοι μεταξύ 1996 και 2012- δείχνει να αλλάζει άρδην το τοπίο του ιταλικού clubbing.
Αντί για παραλιακά κέντρα-μεγαθήρια, «απογόνους» των πάλαι ποτέ θρυλικών ντίσκο, προτιμούν να χορεύουν στην παραλία, σε αγροτικές περιοχές ή σε βίλες που νοικιάζονται και διατίθενται για πάρτι.
Χορεύουν όπου υπάρχει DJ, χώρος για να κινηθούν και αρκετή απομόνωση, ώστε να μην εξοργίζουν μεσήλικες γείτονες που καλοκαιριάτικα αποζητούν χαλάρωση, ξεκούραση και ύπνο.
Έντονη, η τάση δεν έμεινε απαρατήρητη από επιχειρηματίες στον κλάδο της νυχτερινής διασκέδασης, που δείχνουν να προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
«Τις προάλλες, στην ακτή του Ρίμινι, τρεις διαχειριστές κλαμπ συμφώνησαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να διοργανώσουν μια εκδήλωση στην παραλία, που συγκέντρωσε 5.000 άτομα», λέει στην εφημερίδα La Stampa ο γκριζομάλλης Τζιάνι Ιντίνο.
Με έδρα τη βόρεια περιφέρεια της Εμίλια-Ρομάνια, είναι τοπικός διευθυντής της SILB-Fipe Confcommercio.
Της ένωσης επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους τομείς της νυχτερινής ψυχαγωγίας και των δημόσιων θεαμάτων.
Αυτή η νέα τάση για διασκέδαση δεν περιορίζεται μόνο στον ιταλικό βορρά, επισημαίνει ο Ιντίνο.
«Τώρα, είναι το ίδιο παντού», παρατηρεί.
«Από τις βενετσιάνικες ακτές μέχρι τη Ρομάνια, το Λάτσιο, την Τοσκάνη, τη Λιγουρία. Το ίδιο συμβαίνει πια στη Σικελία και στη Σαρδηνία».
Όμως στη νέα κυρίαρχη τάση, αυτο που επικρατεί είναι τα «DIY party»: «κάν’ το μόνος σου», δηλαδή.
Η παραλία δεν είναι απαραίτητη.
Συχνά, τη λύση δίνουν οι βραχύβιες μισθώσεις.
Τα καλά και τα κακά
Ειδικά κοντά στη Ρώμη, γνωρίζουν άνθιση οι ενοικιάσεις βιλών που παρέχουν και εξοπλισμό DJ.
Άλλοι νέοι επιλέγουν τοπία στην ύπαιθρο για να χορέψουν κάτω από τα αστέρια, μετατρέποντας ακόμη και εγκαταλελειμμένα κτίσματα σε χώρους πάρτι.
«Τα νυχτερινά κέντρα συνεπάγονται μεγάλες ουρές στην είσοδο, υψηλές τιμές και συχνά δύσκολες μετακινήσεις», παρατηρεί ο DJ Cirillo, «αστέρας» του Cocoricó.
Πρόκειται για ένα από τα πιο θρυλικά μεγα-κλαμπ της Ιταλίας, που μεσουρανεί στη νυχτερινή διασκέδαση από την εποχή κιόλας των ντίσκο.
«Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται απελευθερωμένοι όταν χορεύουν σε μέρη όπου δεν χρειάζεται να πληρώσουν είσοδο», εξηγεί λοιπόν ο DJ Cirillo.
«Μπορούν να μείνουν εκεί όσο θέλουν, απολαμβάνοντας τις περισσότερες φορές τον υπαίθριο χώρο, πίνοντας ό,τι θέλουν, και μάλιστα φτηνά».
Αν όμως τα πάρτι σε ενοικιαζόμενες βίλες μπορεί να έχουν ως πιθανή παρενέργεια την ενόχληση περιοίκων από τις φωνές και τη δυνατή μουσική, στις παραλίες και στην ύπαιθρο η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη.
Συχνά, δε, με… απώλειες.
«Έχουν διοργανωθεί πάρτι αγροτουρισμού με σκοπό την προώθηση τοπικών προϊόντων, όπως οι ελιές ή ακόμη και το σούσι, τα οποία αποδείχθηκαν πλήρεις απάτες», υποστηρίζει ο Τζιάνι Ιντίνο.
Κάνει λόγο για «καταχρηστικές συμπεριφορές, όπου κι αν συμβαίνουν, που απομακρύνουν πελάτες από πιο οργανωμένους συλλόγους».
Επιπλέον, η διοργάνωση αυτών των εκδηλώσεων εκτός των αδειοδοτημένων χώρων διασκέδασης κάνει αυτά τα πάρτι «εξαιρετικά παράτυπα», επισημαίνει ο διευθυντής της SILB στην Εμίλια-Ρομάνια.
«Τα μέτρα υγιεινής σίγουρα δεν ήταν σύμφωνα με τα πρότυπα», τονίζει, βάζοντας στο «κάδρο» και τους επιχειρηματίες που επιχειρούν να αποκτήσουν αθέμιτα «μερίδιο» στη νέα αυτή αγορά.
Στο πάρτι στο Ρίμινι, για παράδειγμα, «οι τρεις διαχειριστές προσέφεραν από μια τουαλέτα ο καθένας», εξηγεί.
«Παρ’ όλα αυτά, για κάθε παράτυπο πάρτι που εντοπίζουμε, εμφανίζονται άλλα τρία»…
Προσαρμογή ή «θάνατος»
«Ο κλάδος μας, που έχει μειωθεί σε 3.000 χώρους, απασχολεί περίπου 35.000 άτομα», υπογραμμίζει με προβληματισμό ο Ιντίνο.
«Δύο στα τρία νυχτερινά κέντρα κλείνουν στις μέρες μας. Έχουν περάσει προ πολλού οι “χρυσές” μέρες των δεκαετιών του ’80 και του ’90»…
Εκείνη την εποχή «ζήσαμε πραγματικά την κουλτούρα του clubbing στο απόγειό της στην Ιταλία, όμως τα τελευταία χρόνια αυτή η ενέργεια έχει εξαντληθεί», συμφωνεί ο DJ Cirillo.
«Σήμερα, μόνο η Ίμπιζα μπορεί να κρατήσει ψηλά το κεφάλι»…
Τα στοιχεία της SILB είναι αποκαλυπτικά.
Πριν από 40 χρόνια, στη «χρυσή» εποχή της ντίσκο, υπήρχαν 8.000-9.000 χώροι νυχτερινής διασκέδασης στην Ιταλία. Σήμερα, μόλις 3.000-3.500 στέκονται στα «πόδια» τους.
Στο Ρίμινι, μια ιδιαίτερα διάσημη περιοχή για πάρτι, υπήρχαν κάποτε 150 κλαμπ. Σήμερα, είναι 40.
Πρόκειται για μια μη αναστρέψιμη τάση και ένα σημάδι παρακμής που, όπως πάντα, θα μας πάει όπου ο κόσμος θα συνεχίσει να χορεύει, λέει ο DJ Cirillo.
«Είναι αδύνατο να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να ζήσουμε στο παρελθόν. Ευτυχώς, μπορεί προσαρμοστεί κανείς».
Αυτό κάνει ο εργοδότης του στο Cocoricó.
Έπειτα από πολλές περιπέτειες που είχαν προηγούμενοι ιδιοκτήτες με την εφορία και τη δικαιοσύνη, το θρυλικό κλαμπ ξανάνοιξε τον Νοέμβριο του 2022, με τρεις διαφορετικές μουσικές σκηνές.
«Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη την επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης», λέει ο DJ Cirillo.
Υπάρχει ωστόσο και ο διεθνής ανταγωνισμός, που τα αξιοποιεί.
Ήδη το εμβληματικό ισπανικό κλαμπ Space Ibiza διαφημίζει στο Instagram το επιχειρηματικό του άνοιγμα στα βόρεια ιταλικά εδάφη, από την άνοιξη του 2024, στο Ριτσιόνε.
Θα έχει τέσσερις ξεχωριστούς χώρους, που θα λειτουργούν μέρα και νύχτα.
Διαφημίζεται ως «κλαμπ νέας γενιάς», υπό το μότο: «Ελευθερία, παράβαση, αγάπη, διαφορετικότητα, αρμονία, φιλία, ενσυναίσθηση, σύνδεση και μουσική».
Μένει ωστόσο να φανεί εάν και πώς θα εξελιχθεί το γνωστό ρητό με το «βουνό» και τον «Μωάμεθ»…
