Χάος, πόνος και αγωνία στα ερείπια

Η Αντιόχεια που ξέραμε, η πόλη για την οποία διαβάζαμε στα βιβλία. Το κέντρο της Πρωτοχριστιανοσύνης, η αστική αγκαλιά  στην οποία αιώνες τώρα συμβιώνουν μουσουλμάνοι Άραβες και Τούρκοι, Σιίτες και Σουνίτες, Συροχαλδαίοι και Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Αλεβίτες και Εβραίοι, αυτή η πόλη δεν υπάρχει πια. Τα μισά κτήρια έχουν γκρεμιστεί. Τα δίκτυα έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες βραχυπρόθεσμα ζημιές. Το οδικό δίκτυο λες και άνοιξε η γη και το κατάπιε. Κυριολεκτικά μιλώντας. Τα σωστικά συνεργεία δεν επαρκούν. Αυτά που ήδη βρίσκονται εκεί παλεύουν να σώσουν ανθρώπους δουλεύοντας  χωρίς κεντρικό συντονισμό. Ο διάδρομος προσγείωσης του αεροδρομίου είναι κατεστραμμένος.  

Κάποιες ομάδες στρατιωτών έχουν στήσει πρόχειρους σταθμούς και μοιράζουν νερό και κονσέρβες που βεβαίως δεν επαρκούν. Οι κάτοικοι τραβούν από τα χέρια τους διασώστες για να τους οδηγήσουν στα γκρεμισμένα σπίτια τους για να σκάψουν μέσα στα ερείπια. Σε κάθε γκρέμι, σε κάθε σωρό από ερείπια από κάτω υπάρχουν άνθρωποι. Νεκροί  ή ζωντανοί.

Η φίλη από την Τουρκία μας εξηγούσε πώς οι γιατροί ζητούν απεγνωσμένα ορούς, αντιβιοτικά και νερό. Αυτά για αρχή. Υπάρχουν περιοχές σε αυτήν την αχανή έκταση που δεν έχει ακόμη πατήσει ανθρώπου πόδι. Κανείς δεν θέλει να φανταστεί τι θα αντικρύσουν τα πρώτα συνεργεία όταν καταφθάσουν. Ένα συνεργείο του τουρκικού καναλιού FOX κατάφερε να διεισδύσει σε κάποια από αυτές τις περιοχές. Ο δημοσιογράφος και ο τεχνικός περιγράφουν απίστευτες εικόνες.

Ο αυτοκινητόδρομος Άδανα – Αντιόχεια έχει υποστεί σοβαρές ζημιές σε αρκετά σημεία. Δεν είναι λειτουργικός. Τα φορτηγά με εφόδια, τα ασθενοφόρα, τα οχήματα του Στρατού, εκείνα της αστυνομίας και των εθελοντών, όλα κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο προσπαθούν να ανακαλύψουν δυνατότητες διαφυγής από το κομφούζιο.

Το διαχρονικό έγκλημα των «Κουμπάρων»

Τα μισά κτήρια έπεσαν στην Αντιόχεια αλλά και αυτά που μένουν όρθια βρίσκονται σε εξαιρετικά καταπονημένη κατάσταση. Για άλλη μία φορά, οι λεγόμενοι «Κουμπάροι», τα παράσιτα της εξουσίας, οι άνθρωποι των Πολιτικών, τα ρουσφέτια δηλαδή, οι κατασκευαστές και οι εργολάβοι κρύβονται πίσω από αυτό το διαχρονικό έγκλημα. Χιλιάδες οι καταγγελίες στα social media. Η Τουρκία είναι κτισμένη πάνω σε σαθρές κολόνες, χωρίς προδιαγραφές, χωρίς σωστά υλικά.  Οι κατασκευαστικές εταιρείες απλά εγκληματούν. Το έγκλημα είναι διαχρονικό και καλύπτει και τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η Τουρκία τις τελευταίες δεκαετίες έχει τους περισσότερους νεκρούς από σεισμούς σε όλον τον κόσμο. Περισσότερους   από την Ιαπωνία, την Ινδονησία, την Χιλή ή το Μεξικό. Είναι ενδεικτικός αυτός ο δείκτης θνησιμότητας από σεισμό. Καταδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα με τις κατασκευές.

Τα πρώτα στοιχεία που σιγά – σιγά αποκαλύπτονται μετά το χτύπημα των 7,8 και στη συνέχεια των 7,5 Ρίχτερ πείθουν πώς ο σεισμός της Δευτέρας ανήκει στην κατηγορία των φυσικών καταστροφών παγκοσμίου μεγέθους.

Και οι συνέπειες ωστόσο είναι παγκοσμίου μεγέθους. Ο σεισμός του Αυγούστου του 1999 στην Νικομήδεια πέρα από τους 17.000 νεκρούς κόστισε 30 δις σε άμεσες εκροές κονδυλίων. Δυνητικά το μέγεθος της αναγκαίας δαπάνης ήταν μεγαλύτερο. Τόσο μεγαλύτερο που η τότε κυβέρνηση κάλεσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο Κεμάλ Ντερβίς ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών. Η Τουρκία εντάχθηκε στο άρμα εκείνων που επιδίωκαν την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο σεισμός της Δευτέρας είναι κατά 33 φορές έως και 50 φορές ισχυρότερος από εκείνον του 1999. Αφορά μία περιοχή περίπου 15 εκατομμυρίων κατοίκων. Οι ζημιές που μέχρι τώρα έχουν καταγραφεί αποκαλύπτουν πώς οι εκροές κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό θεωρητικά, για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες, θα ξεπεράσουν τα 200 δις ευρώ. Πρόκειται για τεράστιο μέγεθος. Δυνητικά η καταστροφή μπορεί και να ξεπεράσει σε κόστος το ίδιο το ελληνικό χρέος. Καμία μεσαία και μάλιστα προβληματική ως προς την λειτουργία της οικονομία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα μεγέθη μόνη της. Η Τουρκία θα πρέπει να προσφύγει άμεσα στον διεθνή παράγοντα για τον συντονισμό και εκροή διεθνούς οικονομικής βοήθειας. Αυτό μπορεί να σημαίνει πώς η Τουρκία θα πρέπει να διαπραγματευθεί μακροπρόθεσμα δάνεια. Θα πρέπει ,όπως συνέβη και με την Ελλάδα να στηθεί ένας ειδικός μηχανισμός οικονομικής στήριξης. Η Άγκυρα οφείλει λοιπόν να συνομιλήσει με τους Δυτικούς για την διάσωση της οικονομίας της. Με τι αντάλλαγμα άραγε; Αυτό είναι και το πρώτο κρίσιμο ερώτημα.

Το δεύτερο ερώτημα είναι το πώς θα διεξαχθούν από τις παρούσες χαοτικές συνθήκες οι εκλογές της 14ης Μαΐου. Είναι ακόμη νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα. Ωστόσο το βασικό δίλημμα του Ταγίπ Ερντογάν είναι από τώρα ξεκάθαρο. Να διεξαχθούν εκλογές τώρα που ο κόσμος είναι φοβισμένος και συσπειρώνεται γύρω από την εξουσία ή να αναβληθούν οπότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να ενισχυθεί η κοινωνική οργή από τα προβλήματα που θα συσσωρευτούν μετά την επόμενη ημέρα από τον σεισμό.